Görmek

Bakmak… Her gün yaptığımız, yaparken hiç sorgulamadığımız bir eylem. Jose Saramago ‘’Körlük’’ kitabında şöyle der: ‘’Aslında körlük, umudun tükendiği bir dünyada yaşamaktı.’’

Her gün belki de yüzlerce olağanüstü duruma sadece bakıp geçmekle yetiniyoruz. Büyük orman yangınları, su kaynaklarının tükenmesi, iklim değişikliğinin etkileri ve tüm bunların sonucunda dünyanın her geçen gün daha da yaşanmaz hale geldiği gerçeği… Anlamak için olayların ardını görmek gerekir. Örneğin; yenilenebilir enerji kaynaklarını çok az kullanıyoruz, ormanlara zarar veriyoruz, kimyasal ve plastikleri denizlere döküyoruz… Aynı şekilde hayvanlara yapılan şiddeti hiç doğru bulmuyoruz ancak engelleyecek şeyler de yapmıyoruz. Yaşanan tüm kötü olaylara rağmen yaşamımıza olduğu gibi devam ediyoruz.Görmeyen kişilere kör diyoruz ancak görüp de sesini çıkarmayanları tanımlamak için böyle kelimeler kullanmıyoruz.

Peki Neden bütün bunları görmek istemiyoruz?

Hayata karşı umutlarımızı kaybettikçe etrafımızda olup bitene kör olmayı öğreniyoruz galiba. Peki ya umutlarımızın kaybolmasına sebep olan şey baktığımızı görmediğimiz gerçeğiyse?